entweder – oder, sive – sive, sei es daß – oder daß, das Gleichmögliche od. Gleichbedeutende ausdrückend, Hom. u. Folgde ; εἴτ' οὖν – εἴτε καί, mag nun – oder auch, Aesch. Ag. 817 ; εἴτ' οὖν – εἴτ' οὖν, Ch. 672, wie Plat. Apol. 34e ; εἴτε – εἴτ' ἄρ' οὖν, Soph. Phil. 345 ; εἴτ' οὖν δικαίως εἴτε μή, El. 550 ; vgl. Plat. Legg. VII.808a ; εἴτε – εἴτε αὖ, Phil. 34b ; εἴτε καὶ – εἴτε καί, Rep. V.471b. – Bei den Tragg. fehlt zuweilen das erste εἴτε, z.B. σὺ δ' αἰνεῖν εἴτε με ψέγειν θέλεις ὅμοιον Aesch. Ag. 1403, vgl. Ch. 988 ; πεπονθέναι λόγοισιν εἴτ' ἔργοισιν Soph. O.R. 516. Auch in Prosa, πόλις εἴτε ἰδιῶταί τινες Plat. Legg. IX.864a, u. häufiger so εἴτε καί, oder auch, z.B. κατ' ἐμαυτὸν εἴτε καὶ πρὸς ἕτερον Soph. 217b, vgl. 224e, Tim. 56d. Es entsprechen sich auch εἰ – εἴτε, z.B. εἰ δικαίως εἴτε μή, κρῖνον Aesch. Eum. 446, 582 ; Soph. O.R. 92 ; Xen. An. 6.4.20 ; εἴτε – ἤ, Eur. El. 901 ; Plat. Phaedr. 277d ; ἢ – εἴτε, Eur. Alc. 112. – In der indirekten Frage : ob – oderob, οὐ γάρ τις δύναται σάφα εἰπέμεν εἴθ' ὅγ' ἐπ' ἠπείρου δάμη – εἴτε καὶ ἐν πελάγει, Od. 3.90 ; ἄγνοια ἦν, εἴτε Ἀμπρακιώτης τίς ἐστιν εἴτε Πελοποννήσιος Thuc. 3.111 ; ἐβουλεύοντο εἴτε κατακαύσωσιν εἴτε τι ἄλλο χρήσωνται 2.4, u. sonst in Prosa u. bei Tragg., vgl. Soph. Ant. 38 ; Plat. Men. 71a ; εἴτε διδακτὸν εἴτε οὐ διδακτόν 86d ; vgl. Eur. Cycl. 427 ; σκεψώμεθα, εἴτε ἄρα ἐν ᾅδου εἰσὶν αἱ ψυχαὶ – εἴτε καὶ οὔ Plat. Phaed. 70c ; μηκέτι εἴπῃς, εἴτε ἐρᾷς του, εἴτε μή Lys. 204b ; Men. 87a ; σκοπεῖσθε εἴτ' ὀρθῶς λογίζομαι, εἴτε καὶ μή Dem. 15.11 ; auch εἴτε – ἤ, Plat. Legg. XI.938b ; γνώμεναι, εἴτε ψεῦδος ὑπόσχεσις ἠὲ καὶ οὐχί Il. 2.350 ; εἰ – εἴτε, Her. 3.35 ; εἰ δ' ἔτ' ἐστὶν ἔμψυχος γυνή, εἴτ' οὖν ὄλωλεν Eur. Alc. 140 ; εἰ μὲν ἀνδρῶν προσδεῖ ἡμῖν –, εἴτε καὶ μή, αὖθις συμβουλευσόμεθα Xen. Cyr. 2.1.7 ; im zweiten Gliede einer Doppelfrage allein, ποῦ γῆς ; πατρῴας εἴτε βαρβάρου λέγε Soph. Tr. 236. Vgl. ὁπότερος.